Ik merk het langzaam maar zeker: ik zet eindelijk wat kleine stapjes vooruit in mijn herstel na de tweede operatie. Niet in grote sprongen, maar in kleine, waardevolle stapjes. En gek genoeg voel ik me daar steeds een beetje blijer door worden. Sinds gisteren voel ik het weer: honger. En ja, ik weet het, vroeger
Kleine stapjes
Gedicht: “Wanhoop”
Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat
Thuiskomen na de operatie, voelt niet als thuiskomen
Thuiskomen na de operatie voelt niet als thuiskomen. Niet zoals ik het me had voorgesteld, in ieder geval. Het voelt alsof ik in een leeg huis stap met een lichaam dat niet meer van mij is. Mijn hoofd loopt over en mijn hart doet pijn op plekken die ik niet eens kan aanwijzen. De eerste
Tweede operatie is achter de rug
De tweede operatie is achter de rug. Begin vorige week ben ik opnieuw geopereerd. Ik moet zeggen dat ook deze operatie me is tegen gevallen. Hoewel de operatie zelf opzich goed is gegaan, werd ik bij het wakker worden overvallen door de pijn. Het duurde dus even voordat dat onder controle was. En de eerste
Gedicht: “Pijn”
Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat
Een stapje terug – Nagelbijten #3
Ik had gehoopt dat ik dit stukje kon schrijven met trots, vol goede berichten over hoe goed het gaat met stoppen met nagelbijten. Maar de waarheid is: ik heb een stapje teruggezet. Of misschien voelde het meer als terugvallen. En dat is best moeilijk om toe te geven. Het begon met een nagel die korter
Traumanachten
Soms zijn er nachten waarin ik nauwelijks slaap. Niet omdat ik niet moe ben, maar omdat mijn hoofd me geen rust geeft. Ik noem het traumanachten. Het zijn nachten waarin mijn verleden me niet met rust laat. Dat komt door mijn PTSS, iets wat ik heb overgehouden aan de mishandelingen in mijn jeugd. Tijdens zulke
Gedicht: “Een masker”
Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat
De datum is er…
Het is pas net een week geleden dat ik te horen kreeg dat er nog een operatie nodig is. Alles kwam best onverwacht, al werd het al snel iets wat in de toekomst gepland zou worden. Het werd als een stip op de horizon. Ik dacht: Het zal me niet zoveel doen als ik de
Uit het struisvogelgat gekropen
Soms is het leven gewoon… veel. Te veel. En als het te veel wordt, heb ik de neiging om mijn kop in het spreekwoordelijke zand te steken. Net als een struisvogel. Niet kijken, niet voelen, even niet bestaan. Zo was het ook dit weekend. Ik had net gehoord dat er nog een operatie volgt. Nog