Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
De Boom:
Alleen en verloren staar jij naar buiten,
Verzonken in je gedachten,
Met een traan van verdriet,
hoop je dat niemand je ziet.
Als onze blikken elkaar kruisen,
kijk je verschrikt op,
je knikt naar me, met een glimlach,
want het gaat toch top.
We kijken naar de boom in het midden,
Die onze levens aanschouwd,
Veranderend van kleur,
iets simpels maar zo vertrouwd.
Als het leven kleiner wordt,
verlies je stukjes van jezelf,
genietend van andere dingen,
hoor je opeens de vogeltjes zingen.
De boom in ons midden,
Die er altijd al stond
Wordt opeens een pleister,
op een onzichtbare wond.
Een boom vol met lichtpuntjes
elk seizoen weer,
is iets om naar uit te kijken,
keer op keer.
Terwijl jij naar mij kijkt, kijk ik naar jou
Een boom vol met bladeren waar ik van hou!