Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
Pijn:
Na de snede,
na het hechten,
dacht ik,
Het is voorbij…
maar nu lig ik,
nog steeds,
elke seconde,
eenzaam,
te vechten,
alleen voor mij!
De dagen worden zwaarder,
de pijn komt eerder,
helaas niet later.
Ik weet niet wat.
ik doen, moet nu,
ik voel me alleen…
elk uur zonder antwoord,
weegt zo zwaar,
als een steen.
M’n lijf roept,
zonder woorden,
ik weet niet,
hoe te antwoorden,
of waarnaar ik luister.
Wat helpt?
Want alles om mij heen,
voelt zo duister.
Toch ben ik hier,
ik adem nog.
Ik zie een lieve blik,
hoor een stem die zegt:
Je hoeft dit niet,
alleen te doen.
mijn angst,
word langzaam weerlegt.
Neem mijn hand,
en accepteer mijn zoen,
wij gaan,
dit samen doen!