Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
Ik mis jou:
Het is nog maar even stil,
maar ik voel hoe vaak ik zeggen wil,
hoezeer ik jou als persoon mis,
het voelt alsof er iets verdwenen is.
Waar eerst een stroom van woorden was,
is er nu een stilte, die niet past.
Mijn hand wil reiken naar jouw naam,
maar ik twijfel waardoor ik stil blijf staan.
Jouw woorden elke dag,
maakten mij vrolijk met een lach.
De stilte om ons heen,
is verstikkend, ik wil contact,
het liefst nu meteen!!
Misschien wil jij nu even rust,
en gebeurt dit heel bewust?
Ben je op zoek naar je eigen weg,
of vind je het vervelend wat ik zeg?
Toch hoop ik dat ik jou terug zal zien,
wat wij hadden is dieper,
dan wat ik wilde toegegeven, misschien!
Dus wacht ik zacht, met open hand,
een sprankje hoop, een stille brand.
Ik wacht op hem, op jou, op hij,
en wellicht wacht jij op mij!
Dus hier ben ik, met een stil gebaar,
weet dat ik er ben, ik sta voor je klaar!