Wat niemand je vertelt wanneer je weer gaat daten, is hoeveel je eigenlijk over jezelf leert. Natuurlijk hoop je iemand te ontmoeten die bij je past, iemand met wie het klikt. Maar stiekem, (en soms zelfs zonder dat je het doorhebt) ben je ondertussen ook keihard aan het reflecteren. Op jezelf, op wat je belangrijk vindt. Op wat je niet meer wilt. En op wat je juist wel nodig hebt.
Sinds ik mezelf weer toestemming heb gegeven om open te staan voor nieuwe mensen, merk ik hoeveel inzichten dat oplevert. Dingen waarvan ik dacht dat het wel mee zou vallen, blijken eigenlijk best belangrijk te zijn. Normen en waarden bijvoorbeeld. Hoe iemand communiceert. Wat iemand uitstraalt. Hoe iemand met anderen omgaat. En dan kom je erachter: het maakt niet uit hoe leuk iemand eruitziet, sommige dingen kun je gewoon niet opzij zetten. Niet meer. Dat voelt misschien streng, maar eigenlijk is het een vorm van zelfrespect.
En daar raakt daten dus ook je zelfvertrouwen. Want als je (zoals ik) vaak vooral de negatieve dingen van jezelf ziet, dan kan het best spannend zijn om jezelf weer open te stellen. Je hoofd vult dan makkelijk in dat jij vast niet goed genoeg bent, of dat iemand toch wel iets beters vindt. Maar juist door weer te daten, merk ik dat die gedachten niet altijd kloppen. Je wordt gezien, gehoord, of op z’n minst herinnerd aan het feit dat je wél iets te bieden hebt. Soms zelfs meer dan ik zelf dacht.
Wat ook fijn is: ik kom weer meer buiten de deur. Misschien klinkt dat simpel, maar het doet echt iets met me. Nieuwe plekken bezoeken, ergens wat drinken, in gesprek gaan; het haalt me uit mijn eigen bubbel. Zeker omdat ik in een 55+ flat woon en daar de enige “jongere” ben. Begrijp me niet verkeerd, mijn buren zijn lief en betrokken, maar leeftijdsgenoten om me heen hebben toch een andere energie. Een andere vorm van herkenning. Het voelt gewoon prettig om weer mensen van mijn eigen leeftijd te spreken, te lachen, te delen.
Dus ja, daten gaat over iemand anders leren kennen. Maar minstens net zo veel over jezelf. Over ontdekken waar je staat, wat je grenzen zijn, en waar je naar verlangt. Over durven voelen, durven kiezen, en soms ook durven loslaten. En eerlijk? Dat hele proces, hoe spannend het soms ook is, voelt heel waardevol. Ik leer mezelf opnieuw kennen. En dat is misschien wel het mooiste onverwachte cadeau van weer gaan daten. Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos