Soms noem ik mezelf een georganiseerd chaoot. Klinkt misschien tegenstrijdig, maar het past precies bij hoe ik mij voel. Van binnen kan het stormen; druk, veel ideeën, duizend dingen tegelijk. En toch… als je mijn huis binnenloopt, is het op het eerste gezicht altijd netjes. Alles heeft een vaste plek! Elk bakje, elk laatje, elk hoekje heeft een doel. Niet zomaar, maar omdat ik het nodig heb.
Ik kom uit een verleden waarin alles perfect moest zijn. Geen ruimte voor rommel, geen ruimte voor fouten. Ik herinner me nog talloze momenten waarop mijn moeder schreeuwend, vloekend en agressief liet merken dat zelfs een scheef liggende afstandsbediening niet kon. Het heeft me gevormd, op sommige manieren ten goede, maar op veel manieren ook niet. Het maakt me te streng voor mezelf. Want als er nu iets rondslingert, of als de was niet direct gevouwen is, dan voelt het vanbinnen soms alsof ik faal. Terwijl het gewoon een sok is. Of een lege mok. Maar mijn hoofd maakt er soms iets groters van. Toch merk ik de laatste tijd iets nieuws. Ik begin te begrijpen dat een beetje rommel geen teken is van falen, maar van leven. En vooral: dat het niets zegt over wie ik ben als mens.
Ondanks mijn chaotische aard heb ik jarenlang geprobeerd alles onder controle te houden. De vaste plek voor alles zorgde voor rust. Want als ik weet waar dingen liggen, hoeft mijn hoofd het niet steeds te onthouden. Het gaf me overzicht, en dat zorgde dan weer voor ruimte.
Maar nu wil ik nog een stapje verder. Ontspullen. Niet meer alles bewaren “voor het geval dat”. Maar juist bewust kiezen voor wat ik echt gebruik, mooi vind of blij van word. Minder spullen, meer ruimte, letterlijk en mentaal. Want ik heb geen drie soorten drinkglazen nodig, als ik er maar een gebruik. En de creatieve boeken bewaren omdat ik er wellicht ooit iets mee ga doen? Nee, daar kan ik beter iemand anders blij mee maken.
Ik leer. Elke dag een beetje. Dat het niet erg is als mijn huis leeft. Dat ik niet faal als ik even geen energie heb om op te ruimen. Dat er rust kan zitten in structuur, maar ook vrijheid in een beetje loslaten. Dus ja, ik ben een georganiseerde chaoot! Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos