Na jaren trouwe dienst en dagelijks gebruik heeft mijn oude e-reader het helaas begeven. Eerst verscheen er een streep op het scherm, wat het lezen behoorlijk lastig maakte. Maar ik bleef nog koppig doorgaan, want afscheid nemen vond ik moeilijk. Totdat hij er na een paar maanden echt mee stopte. Hij deed helemaal niets meer. Niet aan, niet opladen… niets! Toen wist ik: er zat niets anders op dan op zoek te gaan naar een vervanger.
En zo begon de zoektocht. Online struinen naar e-readers, eindeloos vergelijken, specificaties naast elkaar leggen… Maar al snel wist ik dat ik toch weer voor een Kobo wilde gaan. Dat voelde vertrouwd. De keuze ging daardoor al snel tussen de Kobo Libra Colour en de Kobo Sage. Allebei mooi, allebei met hun eigen voordelen.
Toch was de keuze niet alleen technisch. Ik heb namelijk best lang getwijfeld of ik het mezelf wel gunde om een nieuwe e-reader te kopen. Natuurlijk, ik lees veel en ik vind een e-reader veel fijner lezen dan een tablet. Maar eerlijk is eerlijk: een e-reader is geen eerste levensbehoefte. Je kunt in principe ook zonder. En dat stemmetje in mijn hoofd zei steeds: heb je dit nou echt nodig? Uiteindelijk besefte ik dat het antwoord eigenlijk “ja” was. Niet omdat het moet, maar omdat ik mezelf het plezier van lezen wil gunnen. Omdat verhalen mij zoveel geven, en een fijne e-reader dat plezier vergroot. En dus besloot ik: ik mag dit mezelf cadeau doen.
Vandaag ben ik naar de MediaMarkt gegaan om de e-readers eindelijk eens in het echt te zien en vast te houden. En daar viel na weken wikken en wegen het kwartje. Het wordt de Kobo Sage, in het zwart. Mijn nieuwe leesmaatje. Het voelt een beetje gek om afscheid te nemen van mijn oude trouwe e-reader, waarmee ik zoveel uren heb doorgebracht. Maar tegelijk voelt dit ook als een nieuw begin. Een nieuw hoofdstuk, letterlijk en figuurlijk. Ik kan niet wachten om straks mijn eerste boek op mijn nieuwe Kobo Sage te openen en mezelf opnieuw te verliezen in geschreven verhalen! Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos