Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
Herfstgezelligheid:
De dagen worden kort en koud,
de lucht geurt fris, de wind waait vertrouwd.
Toch brengt dit seizoen zoveel pracht,
met kleuren vol van diepe kracht.
De bomen dragen rood en goud,
een schilderij dat zich ontvouwt.
Bladeren dwarrelen naar de grond,
en vormen tapijten, warm en bont.
De lucht is grijs, de regen valt,
soms met donder die hard knalt.
Het tikt en fluistert op het raam,
een kalm en tijdloos herfstbestaan.
Binnen zoek ik warmte op,
met dekens zacht en thee in een kop.
Een kaarsje flakkert, zacht en klein,
laat alles om me heen vertrouwd zijn.
De stilte vult de kamer zacht,
de regen houd een rustige wacht.
Ik luister, adem, sluit mijn ogen,
en wordt in dit moment gezogen.
De herfst omarmt mij, keer op keer,
een warme deken, welkom weer.
Ze zegt met zachte, gouden stem:
Geniet van nu, je bent thuis bij hem.