Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
Toelaten:
Ik voel iets opkomen,
stil en traag,
een traan misschien,
of een stille vraag.
Lang hield ik het binnen,
uit gewoonte of uit angst,
maar vandaag geef ik mezelf,
wat het al zolang verlangd.
Ik mag verdrietig zijn,
of boos, of blij,
elk gevoel dat hoort erbij.
Een traan op mijn wang,
een zucht door mijn lijf,
het voelt als ruimte.
Geen masker vandaag,
geen glimlach van steen,
maar mijn echte emotie,
puur van mij alleen.
Want voelen is leven,
dat weet ik nu pas,
elke emotie wijst mij een weg,
het is als leven met een kompas.