Alleen wonen heeft zo z’n charme. Je hebt je eigen ruimte, je eigen ritme en niemand die zegt wat je moet doen. Maar eerlijk? Er zit ook een kant aan waar ik soms meer last van heb dan ik wil toegeven. Want zelfstandig zijn is fijn, maar het betekent ook dat je heel veel dingen alleen moet dragen. En soms… soms is dateven zwaar.
Het zit niet alleen in de grote dingen. Sterker nog, het zit juist in de kleine, simpele dingen. Zoals iemand die vraagt: “Wat wil je vanavond eten?” of gewoon een kopje thee voor je neerzet zonder dat je het hoeft te vragen. Iemand die even meedenkt, of zegt dat je pasta moet maken omdat je daar altijd vrolijk van wordt. Het zijn die dingen die ik soms mis. Die kleine stukjes zorg die vanzelfsprekend lijken als je samenwoont, maar die wegvallen als je alleen bent.
En dan zijn er de momenten waarop je je verhaal kwijt wil. Een knuffel na een zware dag. Een schouder om even tegenaan te leunen. Iemand die naast je op de bank ploft en zegt: “Kom, even samen ademhalen.” Die warmte, die aanwezigheid, ik mis dat (soms) intens. Veel meer dan ik had gedacht. En ja… de laatste tijd voelde ik me daardoor soms eenzaam.
En toen kwam Guusje. Mijn “gezinsuitbreiding” in het roze huis. En eerlijk? Hij kwam precies op het moment dat ik hem nodig had, zonder dat ik het zelf in de gaten had. Waar het huis eerst stil voelde (ondanks dat er twee konijnen rondliepen), bracht hij ineens leven mee. Kleine pootjes die achter me aan trippelen, kopjes tegen mijn hand, gespin dat door mijn hele lijf heen zakt. Een soort liefde die je niet kunt uitleggen; je voelt het gewoon.
Wat ik nooit had verwacht, is hoe goed zijn aanwezigheid me zou doen. Hoeveel rust het geeft als hij naast me gaat liggen, of tegen me aankruipt alsof hij wil zeggen: “Ik ben er.” Eén simpel dier dat mijn dagen lichter maakt, mijn avonden warmer en mijn nachten minder leeg. Want ja, dat hij bij me komt slapen? Dat is misschien wel het fijnste van alles. Het voelt als een zachte vorm van steun die ik al best lang mis. En ja, hij is “maar” een kat. Maar voor mij betekent hij nual veel meer dan dat. Hij vult een leegte die ik moeilijk onder woorden kan brengen. Hij laat me lachen, hij geeft me warmte en hij zorgt ervoor dat ik me minder alleen voel. Samenleven met iemand mis ik soms. Maar met Floortje, Daantje en Guusje voelt het huis in ieder geval weer een beetje voller. En dat is precies wat ik nu nodig heb. Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos