Een paar dagen geleden brak er ineens een nagel af. Gewoon zo’n stom momentje: blijven haken, krak, weg mooi randje. Vroeger was dit het begin van het einde. Een nagel eraf? Dan moesten de anderen er ook wel aan geloven. Zo ging dat altijd: ik begon te bijten, en voor ik het wist waren al mijn nagels weer kort, ongelijk en pijnlijk. Maar deze keer… gebeurde dat niet. Ik keek naar m’n hand. Zag die afgebroken nagel. En ik voelde, rust. Geen paniek, geen onrust, geen drang om te bijten. Ik heb die ene nagel gewoon bijgeknipt, de rest met rust gelaten. En dat was het, zo simpel, zo nieuw, en oh zo fijn. En op dat moment besefte ik: het zit niet meer in mijn systeem.
De gewoonte, die zo hardnekkig was, voelt ineens ver weg. Natuurlijk, het blijft iets waar ik alert op moet zijn. Zeker in stressmomenten of als ik me verveel. Maar ik merk dat ik het sneller doorheb. Dat ik niet automatisch naar m’n nagels grijp, maar even ademhaal. Of iets anders ga doen. En als ik het wel doe, dan is dat geen reden meer om alles op te geven. Geen alles of niets gevoel meer, maar een soort mildheid. Alsof ik mezelf wat meer ruimte geef.
Wat ook helpt, is dat ik trots durf te zijn. Op mijn nagels. Op hoe ver ik ben gekomen. En op dat ik nu keuzes maak die bij mij passen, in plaats van dat oude patroon te volgen. Soms lak ik m’n nagels, soms laat ik ze natuurlijk. Maar ze zijn van mij. En ze mogen er zijn. Deze kleine overwinning, het niet bijten na die ene gebroken nagel voelt groots. Niet omdat het perfect ging, maar omdat ik mezelf verraste. En ergens voelt het alsof dit het begin is van een nieuwe fase. Niet meer “stoppen met nagelbijten”, maar gewoon: geen nagelbijter meer zijn. En dat voelt goed! Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos
Meer blogs over mijn proces van het stoppen met nagelbijten:
Opnieuw stoppen met nagelbijten – Nagelbijten #1
Mijn nagels groeien, en ik groei mee! – Nagelbijten #2
Een stapje terug – Nagelbijten #3
Kleine overwinningen – Nagelbijten #4
Nagels gelakt – Nagelbijten #5