Sinds ik hier woon, staat het al op mijn to do lijstje: de gang aanpakken. Elke keer als ik erdoorheen liep, dacht ik: Ooit ga ik dit doen. Maar ja, waar begin je?
De gang is zo’n ruimte die je meestal alleen gebruikt om ergens anders te komen. Ik bedoel, ik loop er dagelijks doorheen. Maar echt bij stil staan doe ik niet. En toch voelde het elke dag als een gemiste kans om er niets mee te doen. Maar eerlijk is eerlijk: ik wist gewoon niet waar ik moest starten. En eerlijk? Ik begon er ook niet aan, omdat ik wíst dat het een zwaar project zou zijn. Door mijn chronische ziekte weet ik dat ik fysieke inspanning goed moet doseren, en dit soort klussen hakken er nogal in.
Toch had ik op een gegeven moment behoefte om ergens mijn energie in te steken. Iets tastbaars, iets dat afleidt van alles wat in mijn hoofd zit. Weg van de gedachten, gevoelens en de onrust. Dit project werd een soort therapie met een plamuurmes.
Ik besloot een beetje inpulsief om op donderdag avond om 22.00 gewoon te beginnen. Ik begon met het oerlekijke behang eraf te halen. En wat bleek, het was nogal een projectje. Het was slecht aangebracht. Scheve naden, luchtbellen. Kortom je kon zien dat er weinig liefde in had gezeten. Maar het werd nog leuker: de tweede laag behang zat niet alleen gelijmd, maar op sommige plekken ook nog eens vast gekit. Serieus. Wie doet dat?
Dus daar stond ik, gewapend met een plamuurmes, een emmer water en een spons, centimeter voor centimeter te krabben. Vier lagen dik, en alles zat muurvast. Het was zwaar, traag en frustrerend werk. Fysiek pittig ook, precies waar ik bang voor was. Maar gek genoeg voelde het tegelijk ook goed. Elke stukje dat loskwam gaf me een gevoel van nuttigheid omdat ik even ergens mee bezig was.
En nu… de muren zijn geverfd! Dat voelt als een enorme stap vooruit. De ruimte oogt al veel frisser en lichter. Maar toch… ik mis nog iets. Het voelt nog niet helemaal af. Ik hoop dat het straks meer als “mijn plek” aanvoelt als ik de deurkozijnen en deuren ook een nieuwe kleur geef. Dat plan ligt er al, maar dat wordt een projectje voor in de toekomst. Eerst even herstellen van dit stuk. Ik wil er uiteindelijk een warme, uitnodigende plek van maken wat past bij de rest van mijn huis. Een plek waar je niet alleen doorheen loopt, maar waar je even stilstaat en denkt: Wat fijn thuiskomen.
Heb jij nog leuke ideeën of tips voor een gang make-over? Laat het me weten, ik vind het leuk om inspiratie te verzamelen! Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos