De laatste tijd betrap ik mezelf erop dat ik denk: is de lente/zomer nu alweer voorbij? Voor mijn gevoel heb ik er dit jaar amper van kunnen genieten. Er is zoveel gebeurd en zoveel wat mijn aandacht en energie vroeg, dat het mooie weer een beetje langs me heen is gegleden. Geen lange avonden buiten, geen echt genieten van de zon op mijn gezicht. En ergens doet dat me wel wat, want ik merk dat mijn lijf altijd beter gaat op warmte en licht.
En nu de dagen korter worden en de herfst duidelijk in de lucht hangt, voel ik eerlijk gezegd ook een beetje weerstand. De herfst en winter zijn voor mij vaak zwaardere periodes. Niet alleen omdat mijn lichaam minder goed reageert op kou en donker, maar ook omdat die seizoenen vaak wat eenzamer aanvoelen. In de zomer zie je mensen sneller buiten, maak je spontaan een praatje of ga je ergens een terrasje pakken. Maar in de herfst en winter trekken mensen zich toch vaker terug. Het wordt eerder donker, iedereen zit sneller binnen. En dan voel ik me wat meer alleen/eenzaam.
Ik probeer het voor mezelf gezelliger te maken. Kaarsjes aan, warme dekens, een gezellig hoekje waar ik kan lezen of muziek luisteren. Dat helpt een beetje, maar het neemt het gevoel niet helemaal weg. Er blijft iets knagen: dat verlangen naar licht, naar warmte, naar dat levendige gevoel dat de zomer geeft.
Stiekem hoop ik dat er anderen zijn die dit ook zo ervaren. Niet omdat ik wil dat iemand zich rot voelt, maar omdat het soms gewoon fijn is om te weten dat je niet de enige bent. Misschien heb je zelfs tips, hoe je de herfst en winter toch wat lichter kunt maken voor jezelf. Voor nu probeer ik mezelf voor te houden dat het oké is dat ik dit zo voel. Dat het niet erg is om even te balen van de seizoenen die voorbij zijn en een beetje tegen de komende maanden op te kijken. En dat het ook goed is om kleine manieren te zoeken om er toch iets fijns van te maken. Misschien niet groots, maar wel genoeg om de dagen wat dragelijker te maken. Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos