Ik wil iets persoonlijks delen. Door dingen die ik vroeger heb meegemaakt, heb ik geleerd om altijd op mijn hoede te zijn. Altijd alert en bezig met wat er kan gebeuren. Het is lang mijn manier geweest om me veilig te voelen. Het is mijn vorm van grip houden op de sitaties die nog komen gaan, zonder te weten of ik veilig ben. Iets wat me onwijs veel energie kost, en me uitput zelfs zonder dat ik het doorheb.
De laatste tijd merk ik dat er iets veranderd is. Ik kan nog niet zo zeer zeggen wat er veranderd is. Maar ik merk wel dat ik aan het oefenen ben met het doorbreken van die patronen. Kleine dingen, die voor mij juist heel groot voelen! Zoals het omwisselen van mijn banken, waardoor ik met mijn rug naar de deur zit. Of het slapen met de slaapkamerdeur dicht, iets wat ik sinds ik alleen woon niet meer gedurft heb. Het zijn misschien simpele dingen, maar het vraagt veel van me. Toch wil ik het aangaan, omdat ik voel dat het me helpt om mijn angst los te laten. Om mezelf meer rust en vertrouwen te gunnen. En om erachter te komen dat ik veilig ben. Iets wat heel bevrijdend voelt.
Stiekem weet ik ook niet zo goed wat ik met dit bericht wil delen! Ik denk vooral dat ik in proces ben. En ik geloof dat dat goed is! Dankjewel dat je de moeite neemt om dit te lezen. Het betekent veel voor me.
Liefs,
Sharon Roos