Gedichten schrijven is voor mij een manier om stil te staan bij wat ik voel en meemaak. Woorden helpen mij om emoties, gedachten en herinneringen een plek te geven. Soms komt een gedicht voort uit een mooi moment, soms uit iets moeilijks. Het kan gaan over liefde, verlies, hoop, of gewoon over iets kleins wat me opvalt in het dagelijks leven. Na jaren geen gedichten meer te hebben geschreven, heb ik deze hobby weer opgepakt. Met mijn gedichten probeer ik te luisteren naar wat er in mij opkomt. Elk gedicht is eerlijk en komt recht uit mijn hart. Ik hoop dat anderen zich erin herkennen, geraakt worden of er even bij stil blijven staan. Zoals je ziet is het me gelukt om een nieuw gedicht te schrijven wat ik graag met jullie wil delen!
Angst:
Er hangt iets in de lege lucht,
een stilte die te zwaar weegt.
Mijn hart slaat sneller dan het moet,
omdat ik niet weet wat er leeft.
Iets nadert, ik voel het wel,
maar zie geen schaduw, hoor geen naam.
De dagen rekken zich te lang,
gevuld met vragen, koud en kaal.
Wat als het stormt, wat als het breekt,
wat als de wereld ondergaat?
De angst groeit groter dan het zelf,
omdat ik niet weet wat er staat.
Misschien valt alles straks wel mee,
misschien is angst mijn eigen spel.
Maar tot ik weet wat komen zal,
blijft alles donker om mij heen.